irşat kitabı

“bir gün birine, seni kim çizdi, dedim. kader, dedi. kader nedir ki, dedim. senin kulağına fısıldanan sana giz, bana ayandır. tanrı şakacı palyaço, kaderse onun kahkahalarının dinmeyen yankısıdır, dedi. palyaçodan korktum, onu ustam belledim.”

• kendinden başkasının nasihatine güvenme. nasihat kişiseldir, herkesin gediği ayrı sıva ister oysa. birini uçuran söz, öbürüne pranga olur.
• hakikat duvarını aştığında masal hızında düşlemeye başlarsın. o diyarlardan dönme bir daha! zira, hayatın kitabı masala uyumsuz kalır. kendini hırpalarsın!
  
• hayatın acemisi olanı sevme! hayat acemiliği dediğin bir-iki günlük iş. üçüncü günde pişmeye başlamıyorsa, ya gözlerinde vardır bir arıza ya algısında. yüreği arızalı olana rast geldiğindeyse, durma kaç! o, profesyoneldir, kaderin ticaretini yapanlardandır..
  
• kendi adına konuşmaya korkan için sen de sus! cümle tabansızlara baht biçecek sen mi kaldın? o tanrının işi de, tanrı insanı küfür belleyip dilsizliğe vardı, ne çare…
  
• konuşkan, dil oynatır, kelime parlatır. sözün ustasıdır, yankı üstüne yankı patlatır. suskun ise bir el eder de, konuşkana nal toplatır dile getirmede.
  
• konuşkan yerde, suskun göktedir. biri rast geldiğini anlatır, öbürü sonsuzluğu çözmekle geçirir günlerini.
  
• konuşkanın dilinden, suskunun bakışlarından kork!
  
• insanın menzili menfaati, hatırı bir küfür kadardır. üstüne sıvanmış etini bile sevmez insan; ruhuna ha bire paye biçer de, yeri geldiğinde onun bile fiyatı vardır.
  
• saymaya sıfır’dan başla. sıfır hiçliktir, hiçlik her şeydir. hiçlik, her şeyin varlık sebebidir.
  
• meta’dan muaf insan olur mu? olur! kıl payı yaşamak katılmışsa bir kez hamuruna, para da batar ruhuna, ev de, araba da.. ama öylesi gerçek delidir, zor bulunur.
  
• hiçbir kurt bir insanı emzirmez. o dediğin, olsa olsa, açlıktan nefesi kokan insanın çelişik sanrısıdır.
  
• kişilere has düzen yoktur, milletlere has düzen yoktur. düzen, cümle insanları kapsıyorsa eğer, sözlükteki karşılığını bulur.
  
• herkesin son nefesinde kusmak için yuttuğu bir yalanı vardır. yok diyenin, hayatı yalandır.
  
• seksi göz ardı edersen, fikrin abaza kalır. seksi amaç edinirsen, yüreğin sığ kalır.
  
• ruhu bütün adam, acıya sağır adamdır. görmeyene göz, duymayana kulak, yatalağa ayak bulunur da, hissize yürek yoktur bu dünyada.
  
• tanrının alemleri ve dahi ol yaradılmışları yazdığı kalemi çift uçluydu. birinden kara yazardı, birinden beyaz. karadan ölüm aktı, kötülük aktı insanın içine. beyazdan yaşam aktı, iyilik aktı. kara beyazı perdeledi zamanla. insanın cisminde sonsuzluğu, içinde iyiliği göremeyişin ondandır.
  
• sözün tevazusu öznenin çoğulunda dillenir, yazının tevazusu harfin küçüğünde gizlenir.
  
• zalimin hançeri elinde, mazlumun hançeri kinindedir. bu hesap baştan yanlıştır lakin, bir devir sonra mazlum zalimle, zalim mazlumla illa ki yer değiştirir.
• kendine gaye edin, naranı bul. kanını kat ikisine, masalını oluştur.
• elini havaya bula, suya bula, toza toprağa bula; dünyayı tanı. gönlünü yıldıza bula, aya bula, güneşe bula; evreni tanı.
• kahkahanı sahteden, gölgeni kuytudan uzak tut.
• şu dünyada bir toz zerresi kadar hükmün yok, umutlanma. senin sözüne kıymet verecek yine sensin. kendine de söz geçiremiyorsan, hiçsin. hayatın sureti gazaptandır sana.
• yalnızlığına küfret, lanet et; ama ayrı düşme. alemlerin heyulasından yorulunca sığınacak kapı yine o olacaktır sana.
• sevişmek günahmış, yalan! varsa da bir ayıbı, utancını ayıp listeleyen aklı-evveller çeksin. aşkı dillendir, sevgiyi payelendir.
• nasıl istersen öyle yaz, yeter ki kelimenin kibrinden sakın. kalem fikrine değil, fikrin kalemine hükmetsin.
• cümlenin düşüğünü sev, kusursuzuna yüz verme. kusursuz olan tamama ermiştir, kısır kalır. yazan bir tarafı eksik olandır,bütünlük onun neyine?
  
• alemin yüzüne tükürürken kendi üstüne kusmayan alçaktır.
• “oluş”a kara değdi, bozuluş oldu. “seçim”e gölge düştü, hürriyet yalan oldu…
• kötülük çoğalanlardan, iyilik azalanlardan vücut buldu. bir tufan paklamadıysa dünyayı, ötesini ummak boşuna…
• “son söz” diye bir-şey-yok-tur!!!