perili bloğun beceriksiz sahibi

       gönül isterdi ki, böyle gossip girl tadında bir blog sunayım sizlere. mütemadiyen cebinize blog güncellemelerim gelsin, abonelerim yemesin içmesin kalemimden dökülecek tek bir kelimeyi beklesin.. olmadı! kader der de geçemem pek sevgili okur, ağlarım ben halime! zaten şu bloğu açmaya karar verdiğimden beri yüzüm gülmedi dersem, inan. önceden de kendi kendime konuştuğum olurdu da, daha önce hiç kendimi yine kendime beğendirmek için yırtınmamıştım! böylesi insana kendini daha bir deli gibi hissettiriyor vesselam.. 

       sonra böyle bir eziklik hissi geldi yerleşti içime; özgüvenim hızla irtifa kaybetmekte sevgili okur! bloglar arasında geziniyorum da, izleyen sayıları dudağımı uçuklatıyor resmen. bi de öyle afili bloglar hazırlamışlar ki, ister istemez, herkes mi yazılım uzmanı kesildi diye soruyor deli gönül. yeni yeni kelimeler katıldı şahsi hazneme. gadget, widget, tag, vs... ben hala gadget denen şeyin çocukluğumu renklendiren müfettiş tiplemesiyle arasındaki bağlantıyı çözmeye çalışıyorum. böyle bloğumun eli, kolu felan uzayacak sanıyorum; şapkasından mini, katlanabilir bir pervane çıkacak diye bekliyorum saf saf. demem o ki, ben bu işten anlamıyorum arkadaş! yoksa istemez miyim benim bloğumun da afili oyuncakları olsun? gelen giden "budur!" tarzı nidalar savursun? gözünüzü seveyim yapmayın sevgili bloggerlar.. erkek çocuğu değiliz ama, insanız nihayetinde. canımız çeker, bi yerimiz şişer maazallah. ayıptır, günahtır yahu! HTML denen şeyi kurcaladıkça işin içinden çıkamıyorum da, üzülüp ağlıyorum ben. geçen annekadın "yemek yer misin?" dedi de, kendimi kaybedip "hayır! bana yemek verme, haketmiyorum ben!" diye bağırmışım.. kadıncağız ne yapsın, beni teselliye çalıştı, "üzülme yavrucum geçer vallahi. bak ben de önceden yemek yapmayı bilmezdim de şimdi kimsecikler elime su dökemez alimallah! sen de yaparsın.." dedi de biraz kendime geldim.. bir insan kendi gözünde daha ne kadar küçülebilir, bilemiyorum yani okurcum!

       zaten google tarafından kazıklandığımı hissetmiyorum değil.. kimsenin almadığı perili bir blog kakaladı bana zannımca. ne gelen var, ne giden.. böyle deli başıma konuşup duruyorum. milletin ne izleyenleri var halbuki. hayır, gözümüz yok elbet, allah daha çok etsin, 100'leri 200'e katlansın inşaallah da, insan kıskanıyor tabii. benden ne farkları var acaba diye her yazdıklarını okuyorum, allah seni inandırsın okurcum, bi farkı yok! aynı yüklem, aynı özne.. vurguda mı hata yapıyorum acaba, ne dersin?