dikkat, huysuz çıkabilir..!

bu aralar biraz moralsiz, çokça donuk ve her zamanki kadar sıkıntılıyım. kafamda dönenen cümleler annemin bir zamanlar yaptığı sebze çorbası kıvamında. hepsinden bir tutam haşla, bilendırdan geçir, "çok faideli yavrucuum bu! bak saçların uzayacak, parlak cildine herkes hayran kalacak!" nidalarıyla çocuğuna içir.. budur!


gün boyu gördüğüm her insanı boğmak, her hayvanı pışpışlamak, tayyip'i kuytuda kıstırıp "tam teçhizatlı korumaların arasında kasıla kasıla kabadayılık taslamak delikanlılık kitabının hangi sürümünde var?" diye sormak istiyorum. kılıçdaroğlu'na muhalefete ne zaman başlayacağını da sorasım var gerçi, ama o tamamen başka bir depresyonun konusu diyerek sakinleştiriyorum kendimi.

politikanın keşfedilmediği, şamanist felsefenin henüz yürürlükten kalkmadığı, kişisel gelişim kitaplarının yazılmadığı, evlilik programlarının yapılmadığı ve ebru şallı'nın pilates topunda memelerini zıplatmadığı bir zamana ışınlanmak istiyorum. 

öyle ki, yaşamak için ironiye muhtaç olmadığım günlerim olsun mesela. hem zaten rol keserek ne kadar yaşayabilir insan? bu soruya olumlu bir cevap verebilmek de istiyorum ben.


her gün başka bir yasakla kısıtlanmak yerine mağaramın kuytusuna çöpten adamlar çizmek, şiva'nın ismini her telaffuz edişimde arınmak, gdo'nun, fobilerin, zamansızlığın zulmüne maruz kalmadan geniş vakitlerde temiz havayı soluyabilmek ve kafamın içinin düzenli, ruhumun huzurlu olduğu bir günde ölmek istiyorum.

aslında farketim de, ben asosyal ve huysuz yapımdan aldığım güçle medeniyet denen tek dişi kalmış canavara kallavi bir hareket çekmek istiyorum. 

ahvalim budur.

|