bir serkeş kazazedeyim hayat yolunda

döndüm!

simdi bu böyle tek kelimelik saçma bir giris oldu, farkindayim. yine de yataga bagimli geçen alti aylik bir esaret evresinden sonra, benim için su tek kelime, saçma olsun olmasin, resmen ilaç gibi.

söyle kiii,

(görüntü buzlanir, ekranda bi geçmise dönüs ambiyansi yasanir…)

mayis ayinin mel’un bir gecesiydi. (diririm dirim! yok yok, ben bu isi beceremeyecegim, okuyucu. bi zahmet korkunçlu notalar geçir aklindan beyle beyle!) baykuslar ötmekte, bahar yeli hazin hazin esmekteydi. yakinlardaki bir karaoke bardan mefisto namli olay kişisi kendini sasirmis bir halde çiktiydi. (pis sarhos!) ve yine kendisi gibi agziyla içmeyi beceremeyen arkadaslariyla beraber arabaya bindiydi. ve yüz metreden fazla gitmeyi beceremeyip duvara yapistilardi. aklindan geçen son sey, kesin bardakilerin ahi tuttu, o sarkiyi söölemicektin kizim, olduydu.  (bu kisim hayli aglak; agir aksak, hüzünlü bi ritimden asagisi kurtarmaz.) ve kalçasini, ve bir kolunu, e bu da yetmez diyerekten bilimum kaburgalarini hasat ettiydi. ve tee o günden beri sehrinden uzakta, baba evinde yere paralel, yatakla bir bütün yasadiydi…

iste böyleee. simdi basa sariyorum:

döndüm! artik daha anlamli geliyor degil mi? evet!

döndüm dönmesine de, böyle uzun zaman her seyden uzak kalmak zor sey be okuyucu. alti ayda neler çektim, bir ben bilirim. sevgili bi yandan mizmizlanir, e gel artik, diyerekten. yatiyoruz, bakima muhtaciz herhalde, dersin; ben sana bakarim, olmadi yanina yatarim, der. her seye de verecek bir cevabi var maasallah! e ben annekadina ne diyecegim de gelecegim peki?

“tamam artik, nöbet degisimi! anne sen çekil aradan, sevdicegim gelsin!” mi?

annem zaten bebek bulmus gibi.. yattigim odadan çikar çikmaz koridorda babamla karsilikli çok pis göbek attiklarindan süphelendigim tavirlar içindeler. yani kizlari eve dönsün de hafif yamulmus olsun canim, ne çikar sanki?! kirilmasinlar diye sürekli ertelenen dönüs tarihleri bi yandan, boyuna papaz oldugum sevgili öte yandan.. zor is vesselam.

neyse iki gözüm, aman ha sogukta kalma, aman ha ayakta fazla dikilme bacagin agrir, aman diyim kahve içme, ihlamur, adaçayi, bilimum ot çöp neyin al da iç, daha saglikli onlar! nasihatlari ve bissürü bissürü ev yapimi yiyecek içecek paketleriyle evime geldim nihayet. yalniz o kadar alismisim ki kalabalik yasamaya, ev pek bi sessiz, pek bi issiz geliyor simdi. bi de dün aksam “anne yine mi pijamalarimi  yikadin ya?!” diye koridora taraf bagirirken buldum kendimi.. eski hayatima yeniden alismak zaman alacak galiba.

haa unutmadan, yerle yekvücut geçirdigim aylardan ve bu da kulagima küpe olsun ilkesinden hareketle (ilkeli bi kisiyimdir, evet!) kendime bir “hayatta kesinkes yapilamayacaklar listesi” hazirlamis bulunmaktayim. yeri gelmisken onu da yazayim da, aradan çiksin:

a.    agzindan baska bi yerine içki sürme! (meali, efendi gibi iç, civitmanin alemi yok!)

b.    yok garsonun gözleri ahuymus, yok boyu fidanmis felan bunlar bos seyler, ööle adama bakacagim diye bi bardak bitmeden digeri siparis edilmez!

c.    içip içip “ehehe ben de söölerim ki” nidalariyla her gördügün mikrofona yapisma! sesinin oktavi kadar konus! hem gördüm ben, o ön masadakiler toptan kulagini kapatti!

d.    bardan gözleri sasi bakarak çikip “ekieki, simdi daa bi küsel sürülür bu araba, biliyon mu?” diyen bi adamin kullandigi arabaya binme! sasiligindan killanmadiysan bu cümleden sonra,  gözünü seveyim, ayil!!!

e.    bi daha öne ben oturucam da ben oturucam,  diye sebeklik yapma! toplulukta gicik kaptigin birini bul, ön koltuga onu sabitle!

f.    hastane görevlisi “ailenizi arayalim hanfendü” dediginde, garibim, yetimim ayagina yat, yemezse etrafta bulabildigin en agir cisimle kafasina vurmaktan çekinme!

g.    gideceksen dönme, döneceksen gitme! bi ööle bi böle ambele oluyor insan. bizimki de kafa de mi?!

h.    illa kiracaksan bi dahaki sefere bacaklarindan uzak dur! sen en iyisi kafani felan kir! hem nasilsa bi halta yaramiyor gidinin balkabagi, patlasa ne olur?!