itiraflarım

- tuhaf bir gün geçirdim. çok iyi uyandım mesela, sevdiceğin kollarında nazlandım bir vakit. ne olduysa evden çıktıktan sonra oldu. sebepsiz bir asabiyet, giderek moralsizlik ve baş ağrısı.. geceyi migrenle sonlandıracağım sanırım.


- saçlarımı maviye boyattığımdan beri "ne o, boya küpüne mi düştün? eki eki.." şeklinde konuşan espri özürlü kımıl zararlılarının ağzına sıçmak istiyorum. net. sırıtan suratına bakıp bakıp "şimdi şu yayvan ağızdan ne güzel klozet olur!" diye düşünürken buluyorum kendimi.


- kitaplarımın kenarı köşesi kırışmaya görsün; gidip yenisiyle değiştiriyor ve sonra "hiç okumadığım kitap benim değildir" obsesyonuyla üşenmeden yeniden okuyorum.


- hapşırdıktan sonra kendi kendine "çok yaşa!" diyen ucubelerdenim ben.


- hayatımda etek giydiğim gün sayısı okula gittiğim gün sayısıyla eşit. bi ara gün aşırı makyaj yapanlara özenip far, allık, ruj falan aldım; en fazla bir ay dayanabildim. topuklu ayakkabınınsa işkenceden tek farkı mazoşist bakış açısıdır bana göre. maskülen miyim neyim?


- kabul ediyorum, sinirli bi insanım. hem öyle böyle değil; gözüm döndüğü vakit kafamdaki huniyi ciddi ciddi hissediyorum, o derece.


- "hanımların dikkatine. overlok makinesi ayağınıza geldi. halı, kilim, paspas kenarına, halıfleks kenarına overlok çekilir. 5 dakikada yapılır, hemen teslim edilir!" şu şehre taşındığımdan beri lanet olası overlok timinden bir türlü kurtulamadım. en alakasız mahallelerde, en alakasız vakitlerde karşıma çıkıyor edepsizler. and olsun, cinnet geçirdiğimde ilk iş bunlardan başlayacağım öldürmeye..


- içime fırat kaçtı. küfredip küfredip "töbe allaam, aklıma kaçmış" derken buluyorum kendimi...


- küçükken yıldırım çaktığında gök kubbede yaşayan titanların kocaman kayaları kaldırıp kaldırıp yeryüzüne fırlattığını zanneder, aklımca onlardan özür dilerdim ben. şimdi düşününce, tüm insanlığın yükünü sırtlamışım bit kadar halimle. yazık bana.


- bir yıldıza aşık olsam adı "sirius" olurdu. ne şık, değil mi? halbuki bildiğin köpek yıldızı..


- büyünün ve büyücülerin hala var olduğuna inanmaktan alamıyorum kendimi. dünya şu haliyle çok sıkıcı anlayacağın.


- yalnızlıktan dem vuran insanlardan vurgulu bir şekilde nefret ediyorum. yalnızlık o kadar içseldir ki, mahrem sayılır, lafı edilmez bana göre. cinsime tüküreyim...


- tam en sevdiği diziye dalmışken insanın gözü bir anlığına duvara, kapıya falan kayıyor ya, hayattan soğuyorum yemin ederim. seni hayal dünyasından çekip alan uzun tırnaklı, vahşi, yapış yapış bir el gibi o his. anlatamadım galiba ama öyle işte.


- herkesten önce ben öleyim istiyorum. ölüme tanık olmanın kahrediciliği, kendi ölümümden daha çok koyuyor bana.


- bazen çok fazla düşünüyorum ve bu bir marifet değil. hiç düşünemeyeceğim kadar boş bir anda sıkışıp kalmak en büyük dileğim. orada yaşlanır, orada ölürüm. ohh, mis.


- çocuğuna savaş, emir, cenk, cihat gibi isimleri reva gören ebeveynlerden tiksiniyorum. el insaf! bit kadar çocuk o be, savaş ne, cihat ne?!


- okulun bahçesinde maykıl ceksın'vari danslar yapardım öğrenim hayatımın ilk yıllarında. koca bir topluluk peşime takılıp ne halt ettiğimi anlamaya çalışırdı. şimdi öldürsen yapamam o figürleri, ona şaşıyorum.


- sorunlarım var, evet.

|